جبهه که می رفت، لباس نظامی می پوشید. ته دلش هنوز مردّد بود که کنار گذاشتن لباس روحانیت، کار درستی است یا نه؟!

جمعه باید خودش را به تهران می رساند، تا گزارشی از جنگ به محضر امام (ره) ارائه کند و برای خواندن خطبه ها به مصلّی برود. به اتاق امام که رسید، شروع کرد به باز کردن بند پوتین هایش. امام پشت پنجره ایستاده بود و با لبخند، نگاهش می کرد. وارد اتاق که شد، دست امام را بوسید. امام، آرام به پشتش زد و فرمود: زمانی، پوشیدن لباس سربازی در عرف ما، خلاف مروّت بود؛ ولی الآن می بینم که چقدر برازنده ی شماست! گل ازگلش شکفت. خیالش راحت شده بود. از آن پس، لباس نظامی را که می پوشید، لذت می برد و افتخار می کرد.

بر اساس خاطره ای از معظم له در دیدار با طلّاب و روحانیون عازم جبهه 26/8/66(نشریه ی سائحات)

شاید برخی بگویند: اگر رهبر عادل است و ویژگی های لازم را دارد، پس چرا این همه مشکل در مملکت وجود دارد؟ چرا این همه اشتباه رخ می دهد جلویش گرفته نمی شود؟

در پاسخ باید بگوییم: «این چنین نیست که اگر کسی دارای رهبر خوب بود، بگوید کشور حفظ می شود. رهبر اگر علی ابن ابیطالب (ع) هم باشد، مادامی که مردم عاقل نباشند، کشور به مشکل برمی خورد. داشتن رهبر خوب، نیمی از قضیه است. » (آیت الله جوادی آملی)

در نهایت باید بدانیم با توجه به شرایط لازم ولی فقیه، او کسی است که هرگز خودی ندارد و هرگز برای نفس و دنیا کار نمی کند؛ و این، مهم ترین عامل اطمینان به جایگاه او و آرامش نسبت به جامعه ی تحت رهبری اوست. چون انسان آگاه و بصیری که هرگز برای حفظ منافع خود کار نکند و از دست دادن دنیا برایش اهمیتی نداشته باشد، حتما در مسیر آخرت قرار می گیرد و خدا، راهنما و پشتیبان اوست. لذا اگر هم اشتباه کند، چون وصل به ولایت معصوم است، حتماً اشتباهش جبران می شود. چنان که امام زمان (عج) فتوای غلط شیخ مفید را درباره ی یک جنین، اصلاح کردند!

وقتی امام نسبت به یک جنین در شکم مادر، غیرت دارد، چطور ممکن است نسبت به میلیون ها نفر که در راستای آماده سازی زمینه ی ظهور کار می کنند، غیرت نداشته باشد؟!

امام باقر (علیه‌ السلام):

اِصْبِرُوا عَلَی أداءِ الفَرائِضِ، وَصابِرُوا عَدُوَّکُم، وَرابِطُواإمامَکُمُ المُنْتَظَرَ.

بر انجام واجبات شکیبایی کنید و در برابر دشمنتان پایداری ورزید و پیوندتان را با امامی که در انتظار اویید استحکام بخشید.

....................................................................................................................................

هر کجا سلطان بود، دورش سپاه و لشکر است / پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشکر است